نورحجاب

پیوند: http://hejabiran.ir

پاسخ خداوند در قیامت به زنان و مردان زیبا که بخاطر زیبایی شان به گناه افتادند از زبان امام صادق (علیه السلام) این گونه است که…

امام صادق (علیه السلام) فرمودند :

روز قیامت که میشود زن زیبایی را که به خاطر زیبائیش به فتنه و گناه افتاده است بیاورند، آن زن می گوید: پروردگارا تو مرا زیبا آفریدی و به همین خاطر من گرفتار فتنه و گناه شدم، سپس، حضرت مریم (علیهاالسلام) را روبرویش می آورند و به او می گویند: آیا تو زیبایی یا حضرت مریم (علیهاالسلام)، ما حضرت مریم (علیهاالسلام) را زیبا آفریدیم و دچار فتنه و گناه نگشت…
و هم چنین مرد زیبایی را که به خاطر زیبائیش به فتنه و گناه افتاده می آورند
و آن مرد می گوید:
بار پروردگارا تو مرا زیبا خلق کردی و از این جهت زنان به سوی من مایل شدند و مرا به زنا انداختند، حضرت یوسف (علیه السلام) را نزدش می آورند و به او می گویند: تو زیباتری یا این؟ ما او را زیبا خلق کردیم و با این حال به گناه نیفتاد. و همچنین مرد بلا و گرفتاری دیده ای را که به خاطر ابتلایش به بلا و گرفتاری به فتنه و گناه افتاده بود می آورند، آن شخص می گوید بار پروردگارا بلا را بر من سخت کردی تا دچار فتنه و گناه شدم! پس حضرت ایوب (علیه السلام) را بیاورند و بدان شخص می گویند: آیا بلای تو سخت تر بود یا بلای این؟ حضرت ایوب (علیه السلام) هم گرفتار بلا شد ولی به گناه نیفتاد.

منبع: روضه الکافی جلد ۲ صفحه ۳۲ حدیث ۲۹۱ ، حیات القلوب جلد ۱ صفحه206

 http://hejabiran.ir

امشب عروسی هستیم ؛ بذار یه امشب رو راحت باشم…

بابا عید که دو هفته بیشتر نیست ؛ بذارین این چند روز رو راحت باشیم…

خب این که دختر خاله ام هست ؛ خب اون که پسر دایی ایم هست ؛ اینا که غریبه نیستن…بذارین راحت باشیم…

حالا تمام مشکلات جهان با این دو سانت موی من حل میشه ! ول کن بابا ؛ بذار راحت باشم…

همه چیز درست شده که مانتوی من هم درست شه ؟! بذار راحت باشم…

این همه دختر و پسر دارن همه کاری میکنن ؛ مگه 4 تا sms و صحبت من با همکلاسی ام چیه ! بذارین راحت باشیم…

آره ؛ بذار راحت باشه …

اما یادت باشه با همین جمله ها ، داری زندگیتو میسازی ….

همون راهی که هم تو میدونی و هم من ، که نه خدا دوسش داره و نه حضرت زهرا و نه ….

اما تو راحت باش … :-)

http://hejab-islami.persianblog.ir/

بی‌انصاف نباش، آری! می‌دانم میهمان خوبی بوده‌ای برای میزبانت؛ امّا سه روز کافی نیست.
این‌که سه روز در حاشیه نورانیّت «ایّام روشنی» بنشینی و نورانی شوی کافی نیست.
باید محکم شوی، باید هرچه می‌شود، سلاح برداری و سپر.
پایت را که بگذاری بیرون، می‌بینی که محاصره شده‌ای.
باید تا می‌توانی آذوقه و آب برداری.
بیرون، قحطی بیداد می‌کند!
تشنگی جان خیلی‌ها را به لبشان رسانده، باور کن، چشم و دل سیر، کم پیدا می‌شود.
باید چراغ برداری.
اصلاً باید خودت چراغ شوی؛ آنوقت، دیگر هم جلوی خودت را می‌بینی و هم دیگران را به مقصد می‌رسانی.
باور کن، تاریکی بیداد می‌کند.
چشم، چشم را نمی‌بیند. دل، دل را نمی‌بیند.
خیلی‌ها شب‌کور شده‌اند و شب‌زده؛امّا بعضی‌ها هنوز سوسو می‌زنند. تو پرنور باش و وسیع.
خلاصه که بی‌انصاف نباش! بیا و همیشه مهمان باش.
خودت که بهتر می‌دانی اینجا کاروانسراست.
اگر نبود، که نوبت به تو نمی‌رسید.
همه این‌ها را برای تو گفتم، آری! تو که در وجود منی.

http://rasekhoon.net

تا مهر علی است نقش در سینه ی ما زنگار پذیر نیست آیینه ما

تا بود چنین بود و چنین خواهدبود این است نشان عشق دیرینه ی ما

http://sedayemojri.persianblog.irhttp://www.masume2.blogfa.com

قطره اى از اقيانوس فضايل و سيره فردى

صفحات: 1· 2

مسافر کناری مدام خودش را رویم می اندازد، دستش را در جیبش می کند و در می آورد، من به شیشه چسبیده ام اما هر قدر جمع تر می شوم او گشادتر می شود. موقع پیاده شدن تمام عضلات بدنم از بس منقبض مانده اند درد می کنند
(تقصیر خودم بود باید جلو می نشستم)
مسافر صندلی پشت زانوهایش را در ستون فقراتم فرو می کند، یادم هست موقع سوار شدن قد چندانی هم نداشت، باید با یک چیزی محکم بکوبم توی سرش، چیزی دم دستم نیست احتمالاً فکر کرده خوشم آمده که حالا دستش را از کنار صندلی به سمت من می آورد

(تقصیر خودم بود باید با اتوبوس می آمدم)

اتوبوس پر است ایستاده ام و دستم روی میله هاست، اتوبوس زیاد هم شلوغ نیست و چشمان او هم نابینا به نظر نمی رسد ولی دستش را درست در 10 سانت از 100 سانت میله ای که من دستم را گذاشته ام می گذارد. با خودم می گویم “چه تصادفی” و دستم را جابه جا می کنم اما تصادف مدام در طول میله اتفاق می افتد

(تقصیر خودم است باید این دو قدم راه را پیاده می آمدم)
پیاده رو آنقدر ها هم باریک نیست اما دوست دارد از منتها علیه سمت من عبور کند، به اندازه 8 نفر کنارش جا هست ولی با هم برخورد خواهیم کرد. کسی که باید جایش عوض کند، بایستد، جا خالی بدهد، راه بدهد و من هستم
(تقصیر خودم است باید با آژانس می آمدم)
راننده آژانس مدام از آینه نگام می کند و لبخند می زند. سرم را باید تا انتهای مسیر به زاویه 180 درجه به سمت شیشه بگیرم. مدام حرف میزند و از توی آینه منتظر جواب است. خودم را به نشنیدن می زنم. موقع پیاده شدن بس که گردنم را چرخانده ام دیگر صاف نمی شود. چشمانش به نظر سالم می آید اما بقیه پول را که می خواهد بدهد به جای اینکه در دستم بگذارد از آرنجم شروع می کند، البته من باید حواسم می بود و دستم را با دستش تنظیم می کردم

(تقصیر خودم است باید با ماشین شخصی می آمدم)

خیابان فرعی است و هیچ بار ترافیکی ندارد ولی باز می آید پشت سر ماشینم و بوق میزند. منتها الیه سمت راست حرکت می کنم ولی باز می آید و پشت سرم چراغ میزند تا راه را برایش باز کنم. نمی خواهد عروس ببرد ولی دائم چهار سو می زند و نگاه مرموزش منتظر است تا جوابی ببیند یا بشنود…

(تقصیر خودم بود باید داخل خانه می نشستم)
اما نه، می روم! ولی از این به بعد برای باران بد شانسی ها فکری می کنم و به نظرم چتربهترین گزینه است.

منبع http://www.panaheamn.blogfa.com/

دلت که گرفته باشد … شلوغ ترین مکانها ، تنهاییت را به رخت میکشند … و شادترین روزها برای تو غمگین ترین روزهاست … دلت که گرفته باشد ، نغض میشود همه قانونها